Quilotoa en omgeving

Eind vorige week heb ik een tocht door de Andes gemaakt. We vertrokken uit Quito per bus en kwamen na twee uur rijden in Latacunga aan. Hier wachtte de gids met chauffeur en gingen we verder. Na een mooie rit in de vallende schemering en over de toppen van de Andes reden we een klein dorpje binnen: Insilivi tot we hostel Llulu Lama (kleine lama)stopten. Hier was het erg gezellig en kregen we lekker eten voorgezet. De wc was in een soort serre, met allemaal bloemen en planten er omheen. Op zich wel leuk, maar er vloog ook van alles rond, ik kon het gelukkig niet goed zien. De volgende morgen werden we gewekt door een gillende 'paus', die een oproep deed voor de mis.
We vertrokken na een goed ontbijt met een groep van zes plus de gids en daalden de berg af naar de rivier. Onderweg kwamen we verschillende indigenas tegen, ook haalden we een indiaan in die een knorrend varken aan touw meenam. Het had de voorgaande dagen veel geregend en daardoor was het pad glad en modderig en hierdoor soms slecht begaanbaar. Eenmaal beneden liepen we een stuk met de rivier mee en zochten we een weg. Onze gids probeerde een nieuwe route uit te stippelen. Na een paar uur moesten we het dal weer uit, en klommen we ong 240m omhoog. Dat was wel even taai. Halverwege woonden erg arme mensen, die we wat koekjes en snoepjes gaven. Ik had nog een reservebroek bij me en gaf die aan een meisje met een baby op de arm. Veel meisjes hebben hier al een baby als ze amper 14-15 jaar zijn. Na ongeveer een uur kwamen we bij ´Mama Hilda' aan, ons verblijf voor die nacht. Carin, Renee en ik sliepen op de tweede verdieping. Helaas had ik een verkeerd bed uitgezocht: het wemelde er van de luizen.. Gelukkig was ik erg moe van de tocht en viel ik gauw in slaap.
De volgende morgen was er in alle vroegte al een koe geslacht en werden meteen de stukken vlees door deze en gene meegenomen. Wij gingen met de landrover weer verder en kwamen bij het Quilotoa-meer. We liepen in een uur naar beneden en daar was een hele familie aan het baden. Toen wij aankwamen mochten we met ze mee-eten. Bonen, aardappels en rijst, wat allemaal gekookt was en lekker smaakte. Ze waren heel nieuwsgierig naar m´n fototoestel en uiteindelijk heel vereerd dat ze erop mochten.
We gingen via een heel mooie route terug naar Latacunga en daarvandaan weer met de bus terug naar Quito.
Zo kwam ook aan deze prachtige tocht weer een einde!